29.10. @17:30, Ostavinska galerija (Kraljevića Marka 4)

Kondenz predstavlja teorijsko i umetničko istraživanje Ples do nove zore koje je još uvek u nastajanju.

Kroz prostornu instalaciju koja će biti postavljena u Ostavinskoj galeriji od 25. do 31. oktobra i performativnu prezentaciju koja će se održati 29. oktobra, autori se bave temama kao što su: ko ima pravo na umetnost? kome ona pripada? kome je ona potrebna?

Fokusirajući se na istorijske trenutke razvoja plesa i performansa koji su važni u današnjoj borbi protiv komodifikacije umetnosti, oni propituju današnju ulogu i poziciju plesa i istorijskih plesnih figura kao metafore za društvo koje neprekidno formira individue i strukturira organizovanu zajednicu kao celinu.

Istraživanje Bojana Đorđeva kreće se u pravcu proučavanja odnosa i trenja termina “narod/no”, “nacionalno”, “popularno”, “populističko” “folklorno” i “avangardno” na primerima komunističke umetnosti sredine dvadesetog veka i to američkih angažovanih folk pesama, njujorških levičarskih koreografkinja i partizanske i revolucionarne umetnosti Jugoslavije, naročito partizanske poezije. U ovoj fazi rada, zajedno sa glumcem Nikolom Voštinićem, Đorđev istražuje izvedbene potencijale tri pesme: Remboovu (Arthur Rimbaud) “Spavač u dolini” (1870), njenu partizansku verziju sa Sutjeske “Spavač” (1943.) Radonje Vešovića i američku “Beloved Comrade” (1936.) Alana (Lewis Allan). 

Umetničko istraživanje Siniše Ilića oslanja se na interpretacije istorijskog mozaika Miloša Gvozdenovića postavljenog 1969. godine u foajeu Kulturnog centra u Novom Pazaru, koji, kroz narativne figurativne celine, panoramski prikazuje društvo – koje može da se razume kao društvo blagostanja i socijalne zaštite – welfare društvo. Ritam, prikaz i narativ su koreografisani i kompoziciono uravnoteženi – kreću se od etnografskih prikaza običaja, borbe, urbanizacije i modernizacije, industrijske – tekstilne prozivodnje, sporta, kulminirajući u sceni plesa – kulture.  Istraživanje se realizuje kroz seriju likovnih i prostorno/performativnih interpretacija od kojih se prva zasniva na radu sa crtežom, videom i teksturom kamena. Ovaj segment istraživanja deo je saradnje Siniše Ilića sa Centrom za kulturnu dekontaminaciju.

Mirjana Dragosavljević u svom istraživanju koristi kombinaciju teksta i slike, format koji je prilagođen dominantnom konzumiranju sadržaja kroz društvene mreže i pop kulturu, kako bi se bavila različitim praksama plesa i pokreta u kontekstu jugoslovenske revolucije. 

Igor Koruga svoje istraživanje fokusira na umetničko-pedagoške prakse utemeljivača modernog plesa, Mage Magazinović i Luja Daviča tokom perioda 1930-1945. godine u Srbiji i na njihovu društveno-kulturološku i političku pozicioniranost između nacionalističkih, fašističkih i socijalističkih ideologija tog vremena. Umetničko istraživanje će se uobličiti kroz dramatizaciju pojmova i informacija iz života i rada Daviča i Magazinović u kratkom formatu TikTok videa, kao aktuelnog oblika digitalne i onlajn distribucije znanja. 

Kroz probu ženskog seniorskog hora čiji nastup koreografski oblikuje Dušan Murić, Marijana Cvetković nudi uveličavajuću sliku dela Luja Daviča, predratnog koreografa i antifašiste, autora koreografija ilegalnih nastupa radničkih horova u predratnom Beogradu. Ovaj njegov angažovani umetnički rad je, nakon herojske smrti tokom 2. svetskog rata, izbrisan iz sećanja i plesne scene i šire javnosti iako njegovo ime nosi prva i jedina beogradska baletska srednja škola.

Projekat je deo je programa Creative Crossroads u okviru projekta Life Long Burning, a podržan je od strane mreže Nomad Dance Academy, KikMelone iz Zagreba i Lokomotive Centa za nove inicijative u umetnosti i kulturi iz Skoplja (projekat je deo Lokomotivinog programa Art, Politics, Institution, Body i podržan je kroz Life Long Burning – Kreativa Evropa, kao i od strane Ministarstva kulture Republike Severne Makedonije i Grada Skoplja).