Ako ste očekivali da izvođački deo festivala zatvori neka pretenciozno futuristička inscenacija, prevarili ste. U predstavu Mašina koreografkinje Bojane Robinson najpre se utapamo sporo i dugo, i nimalo budemo preplavljeni cunamijem kao fantamazgorična žena, junakinja njenog sci-fi antropološkog snoviđenja. Ovaj zapravo duet Bojane i aparata za disanje koji njena ćerka povremeno koristi priča o čvrstom saživotu koji je ispunjen kolegijalnošću, ljubavlju, podrškom u neprekidnoj adaptaciji ljudskog tela na mašinski sistem i obratno, ali i strepnjom, opreznošću i nadom.
Čista, nadasve (akcenat na – toplo) sterilna atmosfera, emulzija medikamentne i kućne atmosfere, ispunjena beskonačnim zvucima modifikacija toka vazduha koje brižno, a stabilno i udruženo stvaraju jedna mašina i jedno telo majke, kućepaziteljke, koreografkinje, žene… Razgovor o odnosu između tehnologiji i čoveka u izvođačkom polju je sa umetnicom vodio istoričar umetnosti Dobrivoje Lale Erić.
